Vorig weekend kregen we de kans om Lore, Jarle en Amber in het binnenland te gaan bezoeken. Zij doen hun stage in een kleuterklas in Kajana. Ze waren super enthousiast als ze hoorden dat we hen een bezoekje kwamen brengen.
Ons avontuur begon met 4 uur rijden met de bus en 7 uur varen op een boot! Best wel vermoeiend om zo lang onderweg te zijn. Kajana ligt tamelijk diep in het binnenland, niet veel mensen gaan er heen omdat het lang reizen is. Ik ben zeer blij dat wij die kans hebben gekregen om toch naar daar af te reizen. Na een paar uur varen kwamen we aan in Tapawatra. Het was er heel warm dus ik sprong direct in het water! Ik was enorm onder de indruk van het uitzicht. De vrouwen waren in het water aan het afwassen en de was aan het doen. We moesten afstappen en van boot verwisselen om dat er een te sterke stroomversnelling was waardoor we niet verder konden varen. Dus snel alles overladen zodat we konden genieten van onze Surinaamse lunch op de boot.
Snel daarna begon het hard te regenen en te donderen. Het water van de rivier was heel wild waardoor er tamelijk veel water in de boot terecht kwam. We zijn een stukje moeten omkeren om een andere weg te nemen. Dit lukte ook niet dus zijn we met z’n allen uit de boot gestapt en hebben we de boot moeten trekken in de felle regen. Terug in de boot waren we helemaal doorweekt. Gelukkig kwam het zonnetje daarna snel terug piepen. Een hele belevenis want ik had niet gedacht dat het zou lukken om met de boot tegen de stroomversnelling in te varen. Daarna hebben we nog 1 keer van boot moeten verwisselen en alles moeten overladen. Hierna werden we getrakteerd op lekkere oliebollen die we hadden gekregen van Janjaman ,onze gids.
Ik was zo blij dat we aankwamen in Kosindo, het dorpje waar we het hele weekend gingen verblijven. Onze gids was de oprichter van het dorp. Hij heeft 39 kinderen bij verschillende vrouwen in het dorp. Was wel eventjes verschieten. Vele kinderen van Janjaman hadden 6 vingers waardoor dit generatie op generatie werd doorgegeven.
We werden vriendelijk onthaald door de mensen en de kinderen in het dorp, ik voelde me direct welkom! Ze riepen allemaal 'Oedenoo' dat goedendag in het Samaraccaans betekent,
We gingen meteen naar onze lodge om ons te installeren voor de komende dagen, wat een leuk basic huisje! Daarna kwamen de drie meisjes om ons te verwelkomen, leuk om ze terug te zien! Toen ging de bel, het was etenstijd!
Die avond werd er de dood van iemand gevierd in het dorp. Heel anders dan bij ons in België maken ze er hier een groot feest van. Ze dansen rond het lichaam van de overledene tot in de vroege uurtjes. Het lichaam werd geweekt in rum en wordt daarna in doeken gewikkeld. De kinderen in het dorp gingen ook mee feesten en 'Zukulu Zukulu' dansen. Zo noemen ze het tegen- elkaar -aan dansen hier in Suriname.
De volgende dag gingen we op uitstap naar Awarradam. Een brede stroomversnelling met talloze watervallen. Samen met de 3 zonen van Janjaman hebben we geklauterd op de rotsen op weg naar die grote waterval voor een heerlijke massage. Best wel moeilijk om tegen de stroomversnelling in te zwemmen. Daarna kregen we een heerlijke kokosnoot om op te drinken, hmmm...!
Terug in Kosindo kregen we een rondleiding van de 3 meisjes in Kajana. Ze toonden met trots hun stageschool, stelden ons voor aan een aantal mensen van het dorp, wandelden een stuk door de jungle, bezochten het kerkje van Kajana, en toonden ons de huizen van de lokale bevolking. Ik kreeg ook echt zin om hier te blijven en stage te lopen. Na een lange wandeling door het dorp gingen we chillen in de rivier. Samen met Enthousiast, één van de 39 kinderen die mee ging zwemmen. Het is niet zijn echte naam maar zijn bijnaam, zeer toepasselijke naam! Enthousiast genoot duidelijk van de aandacht die we hem gaven.
Ik vond het wel moeilijk en confronterend om te zien hoe de mensen hier leven met weinig middelen. De kinderen lopen er de hele dag rond zonder iets van elektronica of speelgoed. Ik concludeerde dat ze hier wel gelukkig zijn omdat ze niets anders kennen.
Wat me ook erg opviel was de genderongelijkheid in het binnenland! De mannen trekken naar de stad om geld te verdienen terwijl de vrouwen thuis voor de kinderen en het huishouden zorgen.
De volgende dag werden we uitgezwaaid want we gingen een heel avontuur beleven. We gingen de Okkoberg beklimmen!
Voor we die bereikt hadden moesten we wandelen door de jungle. Ik had hier al lang op gewacht om echt eens in het Tropische regenwoud te wandelen. Onze gids toonde tijdens het wandelen speciale dingen waar ik nog nooit van gehoord had. Zo was er een telefoonboom dat echogeluiden maakt, een bittere boom die gebruikt wordt voor pillen tegen malaria, planten die naar Amaretto ruiken maar die je helaas niet kan opeten en nog zoveel andere boeiende dingen die je kan vinden.
Na 2u30 stevig doorstappen bereikten we uiteindelijk de voet van de Okkoberg.
Op blote voeten beklom ik de berg omdat ik niet zo stevige schoenen aanhad. Best wel leuk want ik voelde me een echte Jane in the jungle!
We moesten via rotsen omhoog klimmen, gelukkig waren er veel lianen waar we ons vast aan konden houden. Na een uur klimmen, klauteren en afzien bereikten we de top! Het was het afzien zeker waard want wat een fantastisch uitzicht op het Tropische regenwoud dat we zagen! Het leken wel allemaal broccoli's bij elkaar, waren we aan het grappen. Nu was het tijd om even uit te rusten en om lekker te genieten van de oliebollen die Tante Boter had gemaakt!
De afdaling naar beneden was moeilijker dan gedacht maar zo leuk! Zoals echte avonturiers daalden we weer naar beneden. Ik was veilig terug beneden wel alleen met een gescheurde broek. Best wel grappig achteraf als ik zag dat ik niet de enige was!
In het binnenland zijn er zoveel dingen anders dan in de stad.
Zo zijn er verschillende wegen voor mannen, vrouwen en ongestelde vrouwen. Voor ongestelde vrouwen is er ook een apart huisje waar ze moeten verblijven. Ook mogen ze dan niet koken voor hun man.
In Kajana drinken de mensen rivierwater. Gelukkig was er regenwater om te drinken voor ons want ... in de rivier wassen ze zichzelf en doen de afwas erin.
De volgende dag werden we door Janjaman wakker gemaakt want we moesten om 6uur al de lijnboot nemen richting Paramaribo. Met spijt en heel veel tegenzin stapte ik in de boot. Ik had hier gerust wel nog eventjes kunnen blijven.
Ik heb echt genoten van deze binnenlandse ervaring!
Ons avontuur begon met 4 uur rijden met de bus en 7 uur varen op een boot! Best wel vermoeiend om zo lang onderweg te zijn. Kajana ligt tamelijk diep in het binnenland, niet veel mensen gaan er heen omdat het lang reizen is. Ik ben zeer blij dat wij die kans hebben gekregen om toch naar daar af te reizen. Na een paar uur varen kwamen we aan in Tapawatra. Het was er heel warm dus ik sprong direct in het water! Ik was enorm onder de indruk van het uitzicht. De vrouwen waren in het water aan het afwassen en de was aan het doen. We moesten afstappen en van boot verwisselen om dat er een te sterke stroomversnelling was waardoor we niet verder konden varen. Dus snel alles overladen zodat we konden genieten van onze Surinaamse lunch op de boot.
Snel daarna begon het hard te regenen en te donderen. Het water van de rivier was heel wild waardoor er tamelijk veel water in de boot terecht kwam. We zijn een stukje moeten omkeren om een andere weg te nemen. Dit lukte ook niet dus zijn we met z’n allen uit de boot gestapt en hebben we de boot moeten trekken in de felle regen. Terug in de boot waren we helemaal doorweekt. Gelukkig kwam het zonnetje daarna snel terug piepen. Een hele belevenis want ik had niet gedacht dat het zou lukken om met de boot tegen de stroomversnelling in te varen. Daarna hebben we nog 1 keer van boot moeten verwisselen en alles moeten overladen. Hierna werden we getrakteerd op lekkere oliebollen die we hadden gekregen van Janjaman ,onze gids.
Ik was zo blij dat we aankwamen in Kosindo, het dorpje waar we het hele weekend gingen verblijven. Onze gids was de oprichter van het dorp. Hij heeft 39 kinderen bij verschillende vrouwen in het dorp. Was wel eventjes verschieten. Vele kinderen van Janjaman hadden 6 vingers waardoor dit generatie op generatie werd doorgegeven.
We werden vriendelijk onthaald door de mensen en de kinderen in het dorp, ik voelde me direct welkom! Ze riepen allemaal 'Oedenoo' dat goedendag in het Samaraccaans betekent,
We gingen meteen naar onze lodge om ons te installeren voor de komende dagen, wat een leuk basic huisje! Daarna kwamen de drie meisjes om ons te verwelkomen, leuk om ze terug te zien! Toen ging de bel, het was etenstijd!
Die avond werd er de dood van iemand gevierd in het dorp. Heel anders dan bij ons in België maken ze er hier een groot feest van. Ze dansen rond het lichaam van de overledene tot in de vroege uurtjes. Het lichaam werd geweekt in rum en wordt daarna in doeken gewikkeld. De kinderen in het dorp gingen ook mee feesten en 'Zukulu Zukulu' dansen. Zo noemen ze het tegen- elkaar -aan dansen hier in Suriname.
De volgende dag gingen we op uitstap naar Awarradam. Een brede stroomversnelling met talloze watervallen. Samen met de 3 zonen van Janjaman hebben we geklauterd op de rotsen op weg naar die grote waterval voor een heerlijke massage. Best wel moeilijk om tegen de stroomversnelling in te zwemmen. Daarna kregen we een heerlijke kokosnoot om op te drinken, hmmm...!
Terug in Kosindo kregen we een rondleiding van de 3 meisjes in Kajana. Ze toonden met trots hun stageschool, stelden ons voor aan een aantal mensen van het dorp, wandelden een stuk door de jungle, bezochten het kerkje van Kajana, en toonden ons de huizen van de lokale bevolking. Ik kreeg ook echt zin om hier te blijven en stage te lopen. Na een lange wandeling door het dorp gingen we chillen in de rivier. Samen met Enthousiast, één van de 39 kinderen die mee ging zwemmen. Het is niet zijn echte naam maar zijn bijnaam, zeer toepasselijke naam! Enthousiast genoot duidelijk van de aandacht die we hem gaven.
Ik vond het wel moeilijk en confronterend om te zien hoe de mensen hier leven met weinig middelen. De kinderen lopen er de hele dag rond zonder iets van elektronica of speelgoed. Ik concludeerde dat ze hier wel gelukkig zijn omdat ze niets anders kennen.
Wat me ook erg opviel was de genderongelijkheid in het binnenland! De mannen trekken naar de stad om geld te verdienen terwijl de vrouwen thuis voor de kinderen en het huishouden zorgen.
De volgende dag werden we uitgezwaaid want we gingen een heel avontuur beleven. We gingen de Okkoberg beklimmen!
Voor we die bereikt hadden moesten we wandelen door de jungle. Ik had hier al lang op gewacht om echt eens in het Tropische regenwoud te wandelen. Onze gids toonde tijdens het wandelen speciale dingen waar ik nog nooit van gehoord had. Zo was er een telefoonboom dat echogeluiden maakt, een bittere boom die gebruikt wordt voor pillen tegen malaria, planten die naar Amaretto ruiken maar die je helaas niet kan opeten en nog zoveel andere boeiende dingen die je kan vinden.
Na 2u30 stevig doorstappen bereikten we uiteindelijk de voet van de Okkoberg.
Op blote voeten beklom ik de berg omdat ik niet zo stevige schoenen aanhad. Best wel leuk want ik voelde me een echte Jane in the jungle!
We moesten via rotsen omhoog klimmen, gelukkig waren er veel lianen waar we ons vast aan konden houden. Na een uur klimmen, klauteren en afzien bereikten we de top! Het was het afzien zeker waard want wat een fantastisch uitzicht op het Tropische regenwoud dat we zagen! Het leken wel allemaal broccoli's bij elkaar, waren we aan het grappen. Nu was het tijd om even uit te rusten en om lekker te genieten van de oliebollen die Tante Boter had gemaakt!
De afdaling naar beneden was moeilijker dan gedacht maar zo leuk! Zoals echte avonturiers daalden we weer naar beneden. Ik was veilig terug beneden wel alleen met een gescheurde broek. Best wel grappig achteraf als ik zag dat ik niet de enige was!
In het binnenland zijn er zoveel dingen anders dan in de stad.
Zo zijn er verschillende wegen voor mannen, vrouwen en ongestelde vrouwen. Voor ongestelde vrouwen is er ook een apart huisje waar ze moeten verblijven. Ook mogen ze dan niet koken voor hun man.
In Kajana drinken de mensen rivierwater. Gelukkig was er regenwater om te drinken voor ons want ... in de rivier wassen ze zichzelf en doen de afwas erin.
De volgende dag werden we door Janjaman wakker gemaakt want we moesten om 6uur al de lijnboot nemen richting Paramaribo. Met spijt en heel veel tegenzin stapte ik in de boot. Ik had hier gerust wel nog eventjes kunnen blijven.
Ik heb echt genoten van deze binnenlandse ervaring!